Pozew frankowy konsument – wysokie kompetencje
Często podnoszonym przez banki w sprawach frankowych argumentem który pojawia się w odpowiedziach na pozwy jest argument wysokich kompetencji konsumenta. Czy osoba posiadająca wiedzę i doświadczenie może być gorzej traktowana w sporze z bankiem w sprawie frankowej?
Frankowicze często mają wątpliwość, czy fakt wykonywania określonego zawodu, czy doświadczania w biznesie, bądź uprzedniego zaciągnięcia zobowiązania w walucie obcej mają wpływ na dochodzenie roszczeń od banku w związku z kredytem frankowym.
Orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości zmierza do uznania, iż ochrona konsumenta należy się niezależnie od stanu majątkowego, wiedzy, doświadczenia czy liczby przeprowadzonych transakcji. Istotne powinności banku, a nie sytuację konsumenta. Choćby uznano, że klient ma fachową wiedzę, to przysługuje mu ochrona konsumenta, bo jest słabszą stroną w umowach zawieranych z bankiem. Zostało to potwierdzone w kilku orzeczeniach.
Adwokat przed sądem w sprawie frankowej
Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 3 września 2015 r. C-110/14 Osobę fizyczną wykonującą zawód adwokata i zawierającą umowę kredytu z bankiem, w której to umowie nie zostało określone przeznaczenie kredytu, można uznać za „konsumenta” w rozumieniu art. 2 lit. b) dyrektywy Rady 93/13/EWG w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich, jeżeli wspomniana umowa nie jest związana z działalnością zawodową tego adwokata. Okoliczność, że powstała wskutek rozpatrywanej umowy wierzytelność jest zabezpieczona hipoteką ustanowioną przez wskazaną osobę działającą w charakterze przedstawiciela swojej kancelarii prawnej na składnikach majątkowych przeznaczonych do wykonywania działalności zawodowej tej osoby, takich jak należąca do wspomnianej kancelarii nieruchomość, jest w tym względzie bez znaczenia.
Pracownik banku pozew frankowy
Powoda nie pozbawia statusu konsumenta ani nie znosi obowiązków informacyjnych Banku fakt, że był pracownikiem banku, co wynika z tezy i motywów wyroku TSUEz dnia 21 września 2023 r.,. C-139/22 Artykuł 4 ust. 2 dyrektywy 93/13 w związku z jej art. 2 lit. b) należy interpretować w ten sposób, że przedsiębiorca ma obowiązek poinformowania zainteresowanego konsumenta o istotnych cechach zawartej z nim umowy oraz o ryzyku związanym z tą umową, i to nawet wówczas, gdy ów konsument jest jego pracownikiem i posiada odpowiednią wiedzę w dziedzinie wspomnianej umowy.
Przedsiębiorca przed bankiem, pozew frankowy a jednoosobowa działalność gospodarcza
Na temat możliwości objęcia ochroną jak konsumenta przedsiębiorcy prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą napisałem tutaj.
